Jezioro Rakutowskie to florystyczny rezerwat przyrody. Obejmuje on jezioro i przybrzeżne łąki o powierzchni 414,07ha. Obszar leży w granicach Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego. Stanowi ostoję ptasią o randze europejskiej. Stwierdzono tu 45 gatunków chronionych przed wyginięciem ptaków występujących w stanie dzikim w UE. Ze względu na występowanie gęsi zbożowej, żurawia i kulika wielkiego BirdLife International (międzynarodowa organizacja pozarządowa zajmująca się ochroną ptaków oraz ich siedlisk) od 2010 roku uznaje Błota Rakutowskie za obszar ważny dla ochrony populacji ptaków. Prócz wspomnianych gatunków na obszarze ostoi występują m.in. derkacz zwyczajny, czajka zwyczajna, wodniczka, bielik zwyczajny.
Przez część ostoi poprowadzono ścieżkę przyrodniczą, zaczynającą się we wsi Świątkowice na południowym zachodzie i okrążającą oba rezerwaty, wiodąc na wschód i dalej na północ i zachód. Wiosną, gdy wody jest najwięcej, najdogodniejszym miejscem do obserwacji są okolice wsi Krzewent po wschodniej stronie jeziora. Wybudowano tam drewnianą wieżę obserwacyjną. Z wieży roztacza się rozległy widok na jedną z zatok jeziora oraz płycizny i trzcinowiska, a horyzont zamykają olsy na południu i południowym zachodzie.
W lesie z ciekawszych gatunków gnieżdżą się bocian czarny, bielik, orlik krzykliwy, kobuz, dzięcioł średni i muchołówka mała , a z jeziorem i szuwarami związane są łabędzie nieme, perkozek, perkoz dwuczuby, wodnik, kropiatka, zielonka, bąk, bączek, błotniak stawowy a z podmokłymi łąkami krwawodziób, kulik wielki, kszyk i czajka. Podczas spaceru między szuwarem, a wierzbowymi zaroślami można spotkać gąsiorek, srokosz, rzadziej dudek czy jarzębatka.
Polecamy zaopatrzyć się w lornetkę i aparat z dobrym obiektywem.
